Ինչպես են բյուջետային ավիաընկերություններն եկամուտներ ստանում

Ավիաընկերությունների բիզնես-ոլորտը չափազանց բարդ է և մրցակցային։ Մեծ թվով ավիաընկերություններ հազիվ որոշակի եկամուտներ են ստանում, իսկ մյուսները պարբերաբար վնասներ են կրում։ Իսկ երբ խոսքը գնում է բյուջետային ավիաընկերությունների՝ լոուքոսթերների մասին, ամեն ինչ էլ ավելի է բարդանում։ Յուրաքանչյուր սխալ կարող է շատ թանկ արժենալ։ Լոուքոսթերների գործունեության ոլորտում եկամուտներ կարող են ստանալ միայն այն ավիաընկերությունները, որոնք չափազանց արդյունավետ գործունեություն են իրականացնում։

Մի շարք խոշոր ավիաընկերություններ (օրինակ Delta Airlines-ը հիմնել է Song լոուքոսթերը, իսկ Lufthansa-ն՝ Eurowings լոուքոսթերը) փորձել են գործունեություն ծավալել բյուջետային ավիափոխադրումների ոլորտում, սակայն նրանց չի հաջողվել արդյունավետ գործել երկար ժամանակահատվածում և նրանք դադարեցրել են բյուջետային ավիափոխադրումների իրականացումը։ Դա այն ոլորտն է, որտեղ հաջողության են հասել միայն «ընտրյալ» ավիաընկերությունները։ Չնայած Ասիայում և Ամերիկայում կան մի քանի հաջողակ բյուջետային ավիաընկերություններ, դրանց «հայրենիքը» կարելի է համարել Եվրոպան։ Աշխարհի խոշորագույն բյուջետային ավիաընկերությունները գործում են Եվրոպայում (Ryanair, EasyJet)։ Նրանք գրեթե միշտ իրենց տոմսերը վաճառում են 100 եվրոյից էժան և, միևնույնն է, մեծ շահույթներ են ապահովում։ Լոուքոսթերները կարող են շահույթներ ստանալ էժան տոմսերի պայմաններում, քանի որ հետևում են հետևյալ 5 սկզբունքներին․

Ստանդարտացում։ Բյուջետային ավիաընկերությունները հետևում են ինքնաթիռների միատեսակության բարձր աստիճանին: Օրինակ՝ Ryanair (Իռլանդիա) ավիաընկերության օդային նավատորմի բոլոր ինքնաթիռները Boeing 737 մոդելի են: Սրանով լոուքոսթերները տարբերվում են սովորական մեծ ավիաընկերություններից, ինչպիսիք են KLM-ը (Նիդեռլանդներ) և Lufthansa-ն (Գերմանիա), որոնք իրենց նավատորմում ունեն տարբեր մոդելների ինքնաթիռներ։ Մեկ տեսակի ինքնաթիռ ունենալու առավելությունն այն է, որ ինքնաթիռը սպասարկող անձնակազմին ավելի հեշտ և արագ է լինում մարզել: Ryan Air-ում բոլորը սովոր են աշխատել նույն տեսակի ինքնաթիռների վրա՝ օդաչուներից մինչև մաքրող անձնակազմ: Աշխատակիցները հանգիստ կարող են փոխարինել մեկը մյուսին, քանի որ սպասարկումը յուրատեսակ հմտություններ չի պահանջում:

Ի տարբերություն սովորական ավիաընկերությունների, ստանդարտացման շնորհիվ լոուքոսթերներում աշխատակիցները ավելի արագ են տեղափոխվում ուսման կորով դեպի վեր: Ժամանակի ընթացքում անձնակազմը դառնում է էլ ավելի արդյունավետ: Լոուքոսթերները նախընտրում են իրենց ինքնաթիռները միշտ օդում պահել: Նրանք դադարներ գրեթե չեն ունենում՝ բացառությամբ մաքրելու և սպասարկելու նպատակով: Ինքնաթիռների կահավորման ստանդարտացման շնորհիվ դրա մաքրումը և սպասարկումը ավելի արագ է լինում, ինչը նշանակում է, որ ինքնաթիռը ավելի երկար է լինում օդում և ավելի մեծ շահույթներ է բերում ընկերությանը։

Այս տեսակի ինքնաթիռները որպես կանոն ունեն միևնույն դասի նստատեղեր՝ նվազագույն տարածությամբ, ինչը հնարավորություն է տալիս ավիաընկերություններին առավելագույն քանակությամբ տոմսեր վաճառել։ Բյուջետային ավիաընկերությունները որպես կանոն չեն տրամադրում առաջին կամ բիզնես դասի նստատեղեր։ Միայն որոշակի նստատեղեր (որպես կանոն, որոնք մոտ են վթարային ելքերին) ունեն ավելի մեծ տարածություն ոտքերի համար։ Բյուջետային ավիաընկերությունները այդ տեղերը վաճառում են հավելավճարով։

Ստանդարտացման մյուս կողմը այն է, որ բյուջետային ավիաընկերությունները չեն կազմակերպում տարանցիկ չվերթներ։ Դա կապված է այ բանի հետ, որ տարանցիկ չվերթների դեպքում սովորաբար գործում է տոմսերի գնման և ուղեբեռի փոխանցման այլ գործընթաց։ Քանի որ դա կարող է վնասել լոուքոսթերների պարբերական աշխատանքին, այդպիսի գործընթացներից նրանք պարզապես խուսափում են։

Նոր օդային նավատորմ և երիտասարդ անձնակազմ։ Տարածված կարծիք է, որ բյուջետային ավիաընկերություններն օգտագործում են բավականին հին ինքնաթիռներ՝ ծախսերն իջեցնելու նպատակով: Իրականում, ի տարբերություն սովորական ավիաընկերությունների, բյուջետային ավիաընկերություններն ունեն ավելի նոր օդային նավատորմ: Բանը նրանում է, որ նոր ինքնաթիռները տեխնոլոգիական առումով ավելի առաջադեմ են, ուստի նվազեցնում են վառելիքի սպառումը:

Բյուջետային ավիաընկերությունների անձնակազմը որպես կանոն երիտասարդ է լինում և քիչ փորձառություն է ունենում։ Բյուջետային ավիաընկերությունները ինքնաթիռների սպասարկման համար հաճախ պատրաստում են նորեկներին, որոնք բազմամյա ուսուցում չեն անցնում։ Դրա շնորհիվ բյուջետային ավիաընկերությունները կարող են ձեռք բերել ավելի էժան աշխատուժ, քան սովորական ավիաընկերությունները։ Աշխատակիցները անցնում են նվազագույն պատրաստում անվտանգության մասով։ Մի քանի շաբաթ անց նրանք անցնում են աշխատանքի և «ուսումը շարունակում» սեփական փորձի հիման վրա իրական օդանավերում։

Ավելի «էժան օդանավակայաններ»։ Բյուջետային ավիաընկերությունների ինքնաթիռները գրեթե երբեք չեն թռչում հիմնական օդանավակայաններից: Հիթրոուի (Լոնդոն) և Շառլ Դե Գոլի (Փարիզի) նման օդանավակայանների ծառայությունները թանկ են, քանի որ դրանք ամեն օր մեծ թվով թռիչքներ են ունենում: Այս պատճառով բյուջետային ավիաընկերությունները օգտագործում են մեծ քաղաքներին մոտ (սովորաբար 100-120 կմ հեռավորության վրա) գտնվող փոքր քաղաքների օդանավակայանները։ Փոքր քաղաքների օդանավակայանները իրենց պատվերների մեծ մասը ստանում են բյուջետային ավիաընկերություններից, ինչպիսիք են Ryanair-ը և EasyJet-ը (Մեծ Բրիտանիա)։ Արդյունքում բյուջետային ավիաընկերությունների ազդեցությունը կամ իշխանությունը այդ օդանավակայանների նկատմամբ մեծ է լինում։ Լոուքոսթերները բանակցելու միջոցով կարողանում են ստանալ ցածր գներ՝ ստացած առավելությունները փոխանցելով իրենց հաճախորդներին (տոմսերը էժան վաճառելով)։ Նույնիսկ եթե բյուջետային ավիաընկերությունները չվերթներ են իրականացնում դեպի մեծ քաղաքների հիմնական օդանավակայաններ, ապա դա սովորաբար տեղի է ունենում գիշերային ժամերին: Սա հնարավորություն է տալիս բյուջետային ավիաընկերություններին նվազագույնի հասցնել իրենց ծախսերը:

Ավտոմատացում։ Էժան ավիաընկերությունները գինը իջեցնելու համար մեծապես ապավինում են ավտոմատացմանը:  Նրանք երբեք չեն տրամադրում թղթային տոմսեր և հավելյալ վճարներ են գանձում, եթե հաճախորդը ցանկանում է ստանալ տոմսերի թղթային տարբերակը։ Բացի դրանից, գրանցումը գրեթե միշտ կատարվում է առցանց եղանակով։ Ավտոմատացման շնորհիվ բյուջետային ավիաընկերությունները գրեթե չեն ունենում գրասենյակային անձնակազմ։ Պարզեցված են նաև ուղեբեռի գրանցման հետ կապված գործընթացները, ինչը, բնականաբար, նվազեցնում է պահանջվող աշխատակիցների քանակը։ Եվրոպայում նվազագույն աշխատավարձի բարձրացման մասին օրենքները ավտոմատացումը դարձնում են չափազանց կենսունակ տարբերակ՝ թույլ տալով ավիաընկերություններին զգալիորեն կրճատել իրենց ապագա ծախսերը։

Մասշտաբի էֆեկտ։ Բյուջետային ավիաընկերությունները պետք է իրականացնեն լայնամասշտաբ գործունեություն։ Հաջողակ ավիաընկերությունը, ըստ էության, չի կարող ունենալ փոքր նավատորմ։ Դա կապված է այն բանի հետ, որ մատակարարներից ցածր գներ ստանալու համար լոուքոսթերները պետք է մեծածավալ գործարքներ կատարեն։ Փոքր ավիաընկերությունը գնի շուրջ բանակցելու գրեթե շանս չունի և ավելի հավանական է, որ վնասներ կկրի, քան կշահի։

Ուղեբեռ և սնունդ։ Բյուջետային ավիաընկերությունները ծախսերը նվազեցնելու համար տոմսի գնի մեջ չեն ներառում նաև սննդի և ուղեբեռի արժեքները։ Սովորաբար հաճախորդը կարող է իր հետ ուղեբեռ վերցնել և սնունդ ստանալ հավելավճարի դիմաց։ Սակայն կան որոշ ավիաընկերություններ, (օրինակ ռուսական Պոբեդան), որոնք սնունդ տրամադրելու ծառայություն ընդհանրապես չունեն։