Սինգապուրի զարգացումը ժամանակակից պատմության յուրօրինակ երևույթներից է: 1959թ. Սինգապուրն անկախացավ Բրիտանիայից և 1963թ. միացավ Մալազիային` որպես դաշնության մաս, որի կազմում էին Հյուսիսային Բորնեոն, Սարավակը և այլ նահանգներ: Մալազիայի հետ միությունը կարճատև էր Սինգապուրի բնակչության էթնիկ չինական մեծամասնության և Մալազիայի բնակչության միջև հակամարտության պատճառով: 1965թ. օգոստոսի 9-ին Սինգապուրն անկախացավ և երեք տասնամյակի ընթացքում աղքատ երկրից վերածվեց հարուստ ու առաջատար երկրի:
Մալազիայից առանձնանալուց հետո Սինգապուրը հայտնվեց դժվար դրության մեջ` առանց բանակի և կողմնակի աջակցության, ուներ սոցիալական ու տնտեսական խնդիրներ, գտնվում էր հակամարտող Ինդոնեզիայի և Մալազիայի միջև: Սինգապուրը բնական ռեսուրսներ չուներ, երկիրը դժվարություններ էր ապրում նույնիսկ խմելու ջրի մատակարարման հարցում, որը բերվում էր Մալազիայից:
Երկրի զարգացման սկիզբը դրվեց, երբ իշխանության եկավ ծագումով չինացի, փաստաբան Լի Կուան Յուն: Այդ պահից սկսած՝ երկիրը սկսեց զարգանալ, և ապա իշխանությունը սկսեց հետևել երկրի զարգացման ռազմավարությանը մեթոդական ճշգրտությամբ: Նա իր դինամիկ քաղաքականությամբ, հեռատեսությամբ, հաստատակամությամբ, ծանր աշխատանքով և ազնվությամբ Սինգապուրը «մեկ սերդնի» ընթացքում դարձրեց երրորդ կարգի երկրից աշխարհի առաջատար երկրներից մեկը: 1965թ․-ից մինչև 1990թ. Լին ուղղակիորեն ղեկավարում էր կառավարությունը: Այդ մեկ քառորդ դարում բարեկեցության հիմնական ցուցանիշը` մեկ շնչին բաժին ընկնող ՀՆԱ-ի մակարդակը, երկրում 400 դոլարից աճեց մինչև 12.2 հազար դոլար: Ինչպե՞ս տեղի ունեցավ այս փոփոխությունը: Լի Կուան Յուն մի անգամ անկախ Սինգապուրին անվանեց «քաղաքական, տնտեսական և աշխարհագրական անհեթեթություն»:
Սինգապուրի հրաշքը հնարավոր դարձավ երկրի զարգացման մեջ Լի Կուան Յուի յուրահատուկ մոտեցման շնորհիվ: Վարչապետի անսովոր քաղաքականությունը հիմնված էր հաջողակ և զարգացող մարդկանց օգնությամբ երկիրը վերածնելու ցանկության վրա: Սինգապուրի կարևոր առանձնահատկությունն այն էր, որ երկիրը սեփական ժողովուրդ չուներ: Բնակչության շուրջ երեք քառորդը չինացիներ էին, 15%-ը` մալազներ, ակտիվ փոքրամասնությունը` հնդիկներ: Այդ խմբերի միջև հարաբերությունները միշտ չէին հարթ: Ինչպե՞ս էր հնարավոր նման պայմաններում միավորել և զարգացնել երկիրը: Ըստ Լի Կուան Յուի՝ պետության բոլոր քաղաքացիները պետք է չափազանց շահագրգռված լինեն իրենց անձնական աճով և բարձր եկամուտներով: Դա նրա քաղաքականության առանցքային կետն էր: Նա նշում էր, որ սեփականության զգացողությունը բավականին կարևոր է խորն արմատներից զուրկ իրենց հասարակության համար: Խրախուսվում էր տների, բնակարանների առքը և, ըստ վարչապետի, այս դեպքում սեփականատերերը կապվում են «հայրական տան» հետ, որի համար պատրաստ են իրենց կյանքը տալ: Բացի այդ, սեփականատերերն ավելի զգայուն են քաղաքական գործիչների ընտրությունների հարցում, որը երկրին ավելի մեծ կայունություն է բերում:
Անկախություն ձեռք բերելուց հետո անգլերենը դարձավ հաղորդակցման «չեզոք» լեզու։ Անգլերենի տարածումը Սինգապուրի գրավչությունը մեծացրեց միջազգային ներդրողների համար:
Սինգապուրի քաղաքական համակարգն ունեցել է և այժմ էլ ունի և’ լիբերալիզմի, և’ ավտորիտարիզմի տարրեր: Ժամանակին Լի Կուան Յուն արդարացիորեն ենթադրեց, որ ժողովրդավարությունն աղքատության պայմաններում կհանգեցնի ավելի մեծ քաոսի: Հետևաբար, Լին կարգուկանոն հաստատեց՝ երբեմն օգտագործելով բավական կոշտ մեթոդներ` հանրահավաքների արգելում, գրաքննություն և անձնական քվեաթերթեր` միաժամանակ տնտեսության մեջ պահպանելով շուկայական հարաբերությունները:
Օրենքի գերակայությունը և կառավարման լավ համակարգը Սինգապուրում դարձան բիզնես իրականացնելու համար օտարերկրյա ներդրողներին ներգրավելու աղբյուր:
Նա իր երկրում մաքրեց պետական-մենաշնորհային կապիտալիզմի հիմքը:
Լի Կուան Յուն հայտնի է նաև կոռուպցիայի արդյունավետ վերացման քաղաքականությամբ: Ընդունված է, որ կոռուպցիան կապիտալիզմի անքակտելի հատկանիշն է: Պետական-մենաշնորհային կապիտալիզմը կոռուպցիայի համար առավել բարենպաստ, իդեալական միջավայրն է: Սինգապուրում ստեղծված իրավիճակը տալիս էր անսահմանափակ քանակությամբ կոռուպցիոն հնարավորություններ: Հետևաբար, երկրում կոռուպցիան նվազեցնելը հնարավոր էր միայն «վիշապի» միջոցներ կիրառելու, պետական համակարգի ուժեղ ու նպատակադրված գործողություններ իրականացնելու արդյունքում: Հենց այդպես էլ աշխատում էր Լի Կուան Յուն:
Կոռուպցիայի դեմ պայքարը սկսվեց «որոշումների կայացման ընթացակարգերը պարզեցնելու և օրենքներում բոլոր երկիմաստություններն ու անորոշությունները վերացնելու միջոցով»: Դատավորների աշխատավարձը կտրուկ բարձրացավ, «լավագույն մասնավոր իրավաբաններին» նշանակեցին դատական պաշտոններում: Սինգապուրում դատավորի աշխատավարձը տարեկան մի քանի հարյուր հազար դոլար է (1990-ականներին` ավելի քան 1 մլն դոլար): Ստեղծվեց անկախ մարմին իշխանության ամենաբարձր մակարդակներում կոռուպցիայի դեմ պայքարի համար (հետաքննությունները նույնիսկ Լի Կուան Յուի հարազատների դեմ էին): Երբ վարչապետին հարցրեցին, թե ինչպես սկսել բարեփոխումները, նա պատասխանեց. «Սկսեք ձեր երեք ընկերներին ձերբակալելուց: Դուք հաստատ գիտեք, թե ինչի համար է, և մարդիկ կհավատան ձեզ»:
Խոսելով սոցիալական ոլորտի մասին` ինչպես նշվեց, Լին ամեն ջանք գործադրեց սինգապուրցիների շրջանում սեփականության զգացումը զարգացնելու համար: Ներկայումս այս դաշտը չափազանց զարգացած է:
Յուրաքանչյուր աշխատակից իր եկամտի 20 տոկոսը հատկացնում է հատուկ ֆոնդերին, նույնը կատարվում է գործատուի կողմից, և երբ կուտակված միջոցների գումարը բնակարանային արժեքի 20 տոկոսն է, անձն իրավունք ունի իր ընտանիքի հետ բնակվել շքեղ բնակարաններում: Այսօր երկնաքերերի բնակիչների մեծ մասը դարձել է 4-5 սենյականոց բնակարանների լիիրավ սեփականատեր: Կենսաթոշակային խնայողական համակարգն այնպիսին է, որ յուրաքանչյուր տարեց ունի բավականաչափ գումար բարեկեցիկ կյանքի համար:
Քանի որ երկիրը գրեթե ամբողջությամբ զրկված էր բնական ռեսուրսներից, Լին որոշեց հիմնականում զարգացնել աշխատանքային և ներդրումային ռեսուրսները: Ամենասկզբից Սինգապուրը հայտարարեց թափանցիկ կանոններ բիզնես սկսելու և վարելու համար: Կարևորվում էր աշխատանքային ուժեղ էթիկան և պրոֆեսիոնալիզմը: Շատ մեծ ուշադրություն են դարձնում մարդու զարգացման, կրթության, հանդուրժողականության և բազմամշակութայնության վրա:
Որոշում կայացվեց երեխաներին տրամադրել զարգացման հավասար պայմաններ: Դպրոցների և մանկապարտեզների շրջանում տարանջատում չկար: Ամեն տարի յուրաքանչյուր դպրոցում անց են կացնում IQ թեստեր, որոնք կազմակերպվում են անգլիացի գիտնականների կողմից: Լավագույն արդյունքները ցուցաբերած երեխաներն ավտոմատ կերպով դառնում են Raffles լավագույն դպրոցի աշակերտներ (այստեղ էին պատրաստվում պետության ապագա ղեկավարները):
Քաղծառայողների աշխատավարձն այնքան է, ինչքան մասնավոր կորպորացիաների ղեկավարներ մարմիններինը: Այդ իսկ պատճառով Սինգապուրում քաղծառայողի աշխատանքը համարվում է շատ հեղինակավոր:
Արդյունաբերության հիմնական ուղղություններն են միկրոէլեկտրոնիկան և դեղագործությունը: Սինգապուրի տնտեսական հրաշքն անհնար է պատկերացնել առանց միջազգային բանկային համակարգին ինտեգրման: Ֆինանսական կենտրոնի կարգավիճակ ստացել է 24-ժամյա բանկային սպասարկման հնարավորության շնորհիվ: Ժամանակային գոտիների առանձնահատկությունների պատճառով որոշ երկրների ֆինանսական աշխարհը նախկինում «քնած էր» որոշ ժամերի: Այսօր այս «տեղը» պատկանում է Սինգապուրի բանկային հատվածին:
Այսպիսով, Սինգապուրի տնտեսական հրաշքը շարունակում է մնալ շատ երկրների համար էտալոն:
